wtorek, 27 marca 2018

Ludolfina, stała Archimedesa (pi) - historia

Archimedes szacował, że wartość Õ mieści się w przedziale między.
I to właśnie jemu zawdzięczamy znane przybliżenie:
3,14159 26535 89793 23846 26433 83279 50288 41971 69399 37510 58209 74944 59230 78164 06286 20899 86280 34825 34211 70679 82148 08651 32823 06647 09384 46095 50582 23172 53594 08128 48111 74502 84102 70193 85211 05559 64462 29489 54930 38196...
za pomocą ułamka 

Symbol Õ wprowadził dopiero w 1706 roku mało znany William Jones, lecz to matematyk i fizyk Leonhard Euler rozpowszechnił tę liczbę. Liczba pi znana jest także jako stała Archimedesa lub ludolfina od Ludolpha van Ceulena, który przybliżył liczbę z dokładnością do 35 miejsc po przecinku.

Nigdy nie poznamy dokładnej wartości pi, ponieważ jest to liczba niewymierna, co udowodnił w 1768 roku szwajcarski uczony Johann Lambert. W 1882 roku niemiecki matematyk Ferdinand von Lindemann rozwiązał najciekawszy problem liczby pi. Wykazał, że jest to liczba przestępna. Rozwiązując ten problem zamknął też temat kwadratury koła. Zadanie polegało na skonstruowaniu kwadratu, który miałby takie samo pole jak koło, jedynie za pomocą linijki bez skali i cyrkla. Lindemann wykazał, że taka konstrukcja jest niemożliwa. Stąd do dziś dnia możemy spotkać zwrot: "kwadratura koła" czyli coś niemożliwego.

Liczbą pi fascynują się nie tylko matematycy, ale także muzycy.





Brak komentarzy:

Prześlij komentarz